به غیر از دیوان اشعار که چهار هزار بیت است، منظومههایی عرفانی از ادیب دوم به جای مانده که عبارتند از:
- آییننامه
- آسایش نامه
- حدیث جان و جانان
- ستایش نامه
- طریقت نامه
- فیروزی جاوید
- گوهر تابنده
- مجمع راز و منبع نیاز
- یعقوبیه
- تاریخ ادبیات عرب.
- تاریخ ادبیات ایران (تا حکیم ناصرخسرو).
- تابش جان و بینش روان (در حکمت الهی).
- البدایه و النهایه (در حکمت).
- گوهرنامه و رساله قافیه.
- آرایش سخن (در علم بدیع).
از نوشتههای ادیب، مجموعهای شامل تاریخ ادبیات عرب، رساله قافیه، آرایش سخن و چند قصیده و غزل به نام «گوهر دانش» در ۱۳۳۷ شمسی به چاپ رسیدهاست.